အလိုေတာ္ျပည့္ ဆရာေတာ္၏ မဇၥွ်ိမေဒသ သာသနာျပဳခရီး

ေဒါက္တာ နေႏၵာဘာသ

ေဗာဓိသုခ ပရဟိတေက်ာင္း

ကာလကတၱား၊ အိႏၵိယ။

သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ ၁၁ ရက္ေန ့သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ လူဦးေရ သန္းတစ္ေထာင္ျပည့္ေသာေန ့ျဖစ္သည္။ ၄င္းေန ့၌ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အတာလ္ ဗီဟာရီ ဗဂ်္ပါယီ (Atal Behari Vajpayee) က အခုလို သန္းတစ္ေထာင္ျပည့္ေအာင္ လူမ်ားစြာ ထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ားသို ့ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ မိန္းခြန္းေခြ်ခဲ့သည္။

လူဦးေရ သန္းတစ္ေထာင္ရွိေသာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဦးေရ မည္မွ်ရွိသနည္း။ ဤေမးခြန္းသည္ ေမးသင့္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင္းဆိုေသာ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာကို စတင္ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ဟိႏၵူဴဘာသာ၀င္ ရွစ္ဆယ္(၈၀) ရာခုိုင္းႏွုန္း၊အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ဆယ္ေလး(၁၄) ရာခုိင္းႏွုန္း၊ ခရစ္ယန္ ဘာသာ၀င္ ႏွစ္ (၂) ရာခိုင္းႏွုန္း၊ ဆိခ္ဘာသာ၀င္ ႏွစ္(၂) ရာခိုင္းႏွုန္းရွိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဦးေရမွာ သုည ဒသမ ၁၁ ရာခိုင္းႏွုန္းသည္ ဘာမွ ေျပာမေလာက္ေသာ အရာမဟုတ္ေပ။ ဤမ်ွေလာက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ဦးေရသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ေျမာက္ဦးၿမိဳ ့နယ္၊ ေပါက္ပင္ကြင္း ေက်းရြာဇာတိ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးစၿႏၵမဏိ၏ ေက်းဇူးေၾကာင္းျဖစ္သည္။

၁၉၅၆ ခု ႏို၀င္ဘာလတြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ အေျပာင္းအလြဲႀကီး တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ၄င္း အေျပာင္းအလဲ အျဖစ္အပ်က္သည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံႏွင့္ နီေပါႏိုင္ငံတို ့ရွိ ဟိႏၵဴအယူသည္းမ်ားကို မ်ားစြာ တုန္လွုပ္ေစခဲ့သည။ ၄င္းအျဖစ္အပ်က္မွာ ေဒါက္တာ ဘာဘာဆာဟဲဗ္ အမၺက္ဒက (Dr. Babasageb Ambedkar) ဦးေဆာင္ေသာ ေျခာက္သိန္းေသာ လူထုက Madhya Pradesh (အလယ္ပိုင္း ျပည္နယ္) ရွိ နာဂပူၿမိဳ ့မွာ ဆရာေတာ္ဦးစၿႏၵမဏိ၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ အမၺက္ဒကာသည္ အယူသည္းမ်ား လႊမ္းမိုးေသာ၊ ဇာတ္ျပတ္သနာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒကို ေရးသားခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ အမၺက္ဒကာ ေရးသာခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ဥပေဒေၾကာင့္သာ ယေန ့ထိ အိႏိၵယႏိုင္ငံ စည္းစည္းလံုးလံုး တည္တန္ ့ ေနဆဲျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ဗုဒၶဘာသာခံယူပြဲ အခမ္းအနား၌ ေဒါက္တာ အမၺက္ဒကာသည္ ဘုိးဘီး လက္ထက္ကပင္ သက္ဝင္ယံုၾကည္၍လာေသာ ဟိႏၵဴအယူကို စြန္ ့လႊတ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ယိုစီးလ်က္ ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ ဟူ၍ ၃ ႀကိမ္တိုင္တို္င္ လူထုပရိတ္သတ္ကို တိုင္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းျပင္ ေဒါက္တာအမၺက္ဒကာ က အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ေနာင္လာမည့္ ႏွစ္မ်ား အတြင္း ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ထြန္းကားလာလိမ့္မည္ဟူ၍ တင္ႀကိဳ ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့ေပသည္။

အားလံုးသိၾကသည့္ အတိုင္း အိႏိၵယ ႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ေမြးထုတ္ေပးလိုက္သည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဤႏိုင္ငံ၌ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္မွ် လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။ ၁၂ ရာစု ေနာက္ပိုင္းတြင္ကား အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာ လံုးဝ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာ၏ မိခင္ႏိုင္ငံမွ ဗုဒၶဘာသာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္း အၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ပညာရွင္မ်ားက ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို ေထာက္ျပၾကသည္။

၁။ ဗုဒၶဘာသာ၌ အက်င့္ပ်က္မွဳ မ်ားျပားလာျခင္း၊

၂။ ေအဒီ ၇ ရာစု ေနာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာသည္ စနစ္တစ္ခုတည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဂိုဏ္းေပါင္းမ်ားစြာ ကဲြျပားလာျခင္း၊

၃။ မဟာယာန ႏွင့္ တန္တရိယာန ဂိုဏ္းတို ့ ေပၚေပါက္လာၿပီး သူတို ့၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ ဟိႏၵဴဘာသာႏွင့္ ပို၍ ပို၍ နီးကပ္သြားျခင္း၊

၄။ ဗုဒၶဘာသာ ပညာတတ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက တျခားႏိုင္ငံတို ့သို ့ သာသနာျပဳ ခရီးၾကြခ်ီၾကၿပီး အိႏိၵယသို ့ အျပန္နည္းပါးျခင္း၊

၅။ လူမွဳေရး ေလာကကို ဦးစားမေပးျခင္း၊

၆။ ျဗာဟၼဏမ်ား၏ အႀကီးအက်ယ္ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ေနာက္ပိုင္း၌ ခုခံႏိုင္သူ နည္းပါးလာျခင္း၊

၇။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားတို ့၏ အေထာက္အပံ့ မရရွိႏိုင္ ျဖစ္လာျခင္း၊

၈။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သာသနာေတာ္၌ ဝင္ေရာက္ ရဟန္းျပဳမွုမ်ားျပားလာျခင္း၊

၉။ ၁၂ ရာစုမွာ မူဆလင္မ်ားက အိႏိၵယကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အေဆာက္အဦးမ်ား အားလံုး မီးရွို ့ခံရ၍ ဘုန္းႀကီး အမ်ားစုလည္း အသတ္ခံသြားရျခင္း။

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ား အားလံုးကို စိစစ္ၾကည့္ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ရျခင္း အေၾကာင္း(၂)ရပ္ကို ေတြ ့ရမည္ ျဖစ္သည္။ ၄င္း အေၾကာင္းရင္း ၂ ရပ္မွာ--

၁။ အတြင္း အေၾကာင္း

၂။ အျပင္ အေၾကာင္း တို ့ျဖစ္သည္။

သို ့ေသာ္ ၄င္း အေၾကာင္း ၂ ရပ္မွာ အျပင္ အေၾကာင္းရင္းထက္ အတြင္း အေၾကာင္းရင္းက ပို၍ ဗုဒၶဘာသာကို ထိခုိက္ေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဂိုဏ္းႀကီး ၁၈ ဂိုဏ္းထိ ကြဲျပားသြားၿပီး အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ ပုတ္ခတ္လာၾကသည္။ ေႏွာင္းပိုင္း ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းမ်ားသည္ အေစာပိုင္းေက်ာင္းမ်ားကဲ့သို ့မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မူလ လမ္းစဥ္မွ ေသြဖယ္ကာ ဒုစရိုက္မ်ိဳးစံု က်ဴးလြန္ရာ ႒ာနခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီး အခ်ိဳ ့ အက်င့္ ေဖာက္ျပားျခင္းေၾကာင့္ ယင္းသို ့ ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား၊ တကာ တကာမမ်ားအေနျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့၍ ေနာက္ဆံုး၌ ဗုဒၶဘာသာသည္ ၄င္း၏ မိခင္ႏိုင္ငံမွ လံုးဝခ်ဳပ္ကြယ္ သြားခဲ့ရသည္။

ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ခ်ဳပ္ကြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း အာရွတိုက္ႏိုင္ငံမ်ားသို ့ ေအာင္ျမင္စြာ ထိုးေဖာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းသို ့ ထုိးေဖာက္ႏိုင္ျခင္းမွာ ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္သည္ စစ္မွန္ေသာ၊ တကယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ တရားစစ္ တရားမွန္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ မူလ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ဗုဒၶဘာသာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ အထိနာရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ ထြန္းကားလာေရး အတြက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္တိုင္း၌ တာဝန္ရွိလာေပသည္။

ဤအခ်က္ကို အလိုေတာ္ျပည့္ ဆရာေတာ္သည္ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္သည့္ အတြက္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ပထမဆံုး အႀကိမ္ အိႏိၵယသို ့ ဘုရားဖူး ၾကြလာခဲ့သည္။ ဘုရားဖူးဆိုေသာ္လည္း သာမံ ဘုရားဖူးရံုမွ်မဟုတ္္ပဲ သာသနာေတာ္ အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမည့္ အခ်က္မ်ားကို စိစိစ္ ေလ့လာခဲ့သည္။

အိႏိၵယႏုိင္ငံသည္ လူဦးေရ သန္းတစ္ေထာင္ျပည့္သည့္ အေလ်ာက္ ဆင္းရဲသား လူဦးေရ ၇၀ ရာခုိင္းႏွုန္း ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံႀကီး တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသူ လူၿပိန္း လူတန္းစားမ်ားသည္ အလြန္ျမင့္မားၿပီး နက္နဲသိမ္ေမြ ့ေသာ အဘိဓမာ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ဝိပသနာတရားေတာ္မ်ားကို ေလ့လာလိုက္စားႏိုင္မည့္ အခ်ိန္မရွိေပ။ သူတို ့ စိတ္ဝင္စားသည္မွာ (၁) သူတို ့၏ ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ျပည့္စံုေရး (၂) သူတို ့ ထမင္း နပ္မွန္ေရး (၃) သူတို ့၏ သား သမီး ပညာေရး (၄) သူတို ့၏ က်န္းမာေရး စသည္တို့သာျဖစ္သည္။

ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳေက်ာင္းမ်ားသည္ ဤအခ်က္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ေလ့လာလ်က္

သူတို ့၏ သာသနာျပဳေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တြဲ၍ အခမဲ့ ေဆးေပးခန္း၊ အခမဲ့ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ထူေထာင္ေလ့ရွိၾကသည္။ ကမၻာမွာ အေအာင္ျမင္ဆံုး အမ်ိဳးသမီးဟု လူသိမ်ားသည့္ ခရိယာန္ ေမေတာ္ႀကီး၊ ႏိုဘယ္ဆုရွင္ မာသာ ထေရဇာ (Mother Teresa) ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဤအခ်က္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ေတြ ့ျမင္ႏိုင္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံ၌ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းသည္ အလြန္ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။

ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းမ်ားသည္ကား ယင္းသို ့ မဟုတ္မူ၍ မိမိတို ့ သမားရိုးက် ထံုးစဥ္ကို ယခုတိုင္ ေလွ်ာက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းမ်ားသည္ ယခုတိုင္ လူတိုင္း ညာဏ္မမွီႏိုင္သည့္ နက္နဲေသာ အဘိဓမၼာတရားေတာ္မ်ားကိုသာ အေလးေပးလ်က္ရွိသည္။

ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းမ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူထုစိတ္ဝင္စားဆံုးျဖစ္ေသာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး စေသာ အခ်က္တို ့ကို မ်က္ကြယ္ျပဳဆဲျဖစ္သည္။

ထုိ ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတို ့၏ သာသနာျပဳမွုသည္ ခရစ္ယာန္တို ့၏ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းေလာက္ မထိုးေဖာက္ႏိုင္ပဲ ယခုတိုင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ သုညဒသမ ၁၁ ရာခိုင္းႏွုန္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာသာ ရွိေနသည္။

ဆရာေတာ္သည္ ဤအခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ေကာင္းစြာ ေလ့လာသိရွိခဲ့၍ အိႏိၵယ၌ သာသနာျပဳလိုလ်က္ မည္သည့္လုပ္ငန္းကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖၚရမည္ကို ဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္းေၾကာင္း တပည့္ တကာ မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ ေဗာဓိသုခ ပရဟိတေက်ာင္းကို စတင္ ထူေထာင္ရန္ တပည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို စီစဥ္ေပးၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ႀသဝါဒစရိယ ဆရာေတာ္ အျဖစ္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။

၄င္းျပင္ ဆရာေတာ္သည္ နာဂပူ ၿမိဳ ့သူ ၿမိဳ ့သားမ်ားႏွင့္ ကုသိနာရံု သာသနာျပဳဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵ ႏၱ ဉာဏိႆရ တို ့၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ အရ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ သိမ္သမုတ္ရန္ အတြက္ ဦးသုစိတၱာဘိဝံသ ဦးေဆာင္ေသာ တပည့္ ရဟန္းေတာ္ ငါးပါးကို မိမိကိုယ္စား ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ေနာက္ထပ္ ထူးျခားေသာ သာသနာျပဳ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားမွာ ကာလကတၱားၿမိဳ ့ ေဗာဓိသုခ ပရဟိတေက်ာင္းတိုက္၌

အျမင့္ ၂၇ ေပ ရွိ ေရႊတိဂံု ပံုတူ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူ တည္ထားျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ အလြန္ရွားပါးၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေနေသာ တရိပူရ ျပည္နယ္၌ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူတည္ထားေပးပါရန္ ျပည္နယ္ ခရီးသြားလာေရး ဝန္ႀကီးႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို ့ ေတာင္းပန္ခ်က္ေၾကာင့္ ေစတီေတာ္ တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ ပႏၷက္ခ်ေပးျခင္း၊ အာသံ ျပည္နယ္ရွိ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ကထိန္သကၤန္း ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ မာဂဓတကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ကထိန္သကၤန္း ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းျခင္း စသည့္ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။

ထို ့ျပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ ၁၁သန္းမွ်ေသာ အိႏိၵယ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ဘာသာေရး လူမွုေရး အသိစိတ္ဓါတ္ ပိုမို တိုးတက္ လာေစေရးအတြက္ ေနာက္ထပ္ ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္၍ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို ပိုမိုခ်ဲ ့ထြင္ရန္ အစီစဥ္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ကမၻာ့အႏွံ ့အျပားရွိ ဆရာေတာ္၏ တပည့္ တကာမ်ား အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း၌ မိမိတို ့တတ္စြမ္းသမွ် ကူညီ ေပးသြားရမည္ ျဖစ္သည္။ သို ့မွသာ ေဒါက္တာ အမၺက္ဒကာ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့ေသာ “ေနာင္လာမည့္ အနာဂါတ္ကာလတြင္ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္ ထြန္းကားလာလိမ့္မည္” ဟူေသာ စကားသည္ ပို၍ ပို၍ မွန္ကန္ လာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပယင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ ့ မဟာေအာင္ေျမရတနာ စာသင္တိုက္ ႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ တြင္ ဆရာေတာ္ဘုရားအား ဤစာတန္းျဖင့္ ပူေဇာ္အပ္ပါသည္။